Co to jest credit default swap (CDS)?
Credit default swap (CDS) to rodzaj instrumentu finansowego, a konkretnie umowa swapowa, która działa jako forma ubezpieczenia długu. Jedna strona, zwana kupującym ochrony (protection buyer), płaci okresowe składki (premię) drugiej stronie, zwanej sprzedawcą ochrony (protection seller). W zamian, sprzedawca ochrony zobowiązuje się do wypłaty kupującemu odszkodowania w przypadku wystąpienia określonego zdarzenia kredytowego, takiego jak niewypłacalność emitenta długu, bankructwo czy restrukturyzacja zadłużenia. CDS jest zatem formą zabezpieczenia przed ryzykiem kredytowym związanym z danym instrumentem dłużnym, na przykład obligacją korporacyjną.
Mechanizm działania swapu ryzyka kredytowego
Mechanizm działania credit default swap jest stosunkowo prosty. Kupujący CDS regularnie płaci składki sprzedającemu, podobnie jak w przypadku polisy ubezpieczeniowej. Jeśli zdarzenie kredytowe nie nastąpi, sprzedający otrzymuje składki i nic więcej nie płaci. Natomiast, jeśli zdarzenie kredytowe nastąpi, sprzedający musi wypłacić kupującemu odszkodowanie, które zrekompensuje mu straty poniesione w wyniku problemów z dłużnym instrumentem bazowym. Odszkodowanie to może przyjąć formę gotówki lub fizycznego przekazania wadliwego długu sprzedającemu CDS.
Zastosowanie CDS w praktyce inwestycyjnej
Inwestorzy wykorzystują credit default swaps na różne sposoby. Mogą używać ich do zabezpieczenia swoich portfeli obligacji przed potencjalnymi stratami związanymi z niewypłacalnością emitenta. Innym zastosowaniem jest spekulacja na pogorszenie się sytuacji finansowej danego podmiotu – kupując CDS na jego dług, inwestor zarabia, jeśli ten podmiot zbankrutuje. Ponadto, CDS mogą być wykorzystywane do arbitrażu, czyli wykorzystywania różnic w cenach instrumentów pochodnych i instrumentów bazowych do generowania zysku.
Rola CDS w kryzysie finansowym 2008 roku
Credit default swaps odegrały znaczącą rolę w kryzysie finansowym w 2008 roku. Ich nadmierne i niekontrolowane użycie, szczególnie w powiązaniu z papierami wartościowymi opartymi na kredytach hipotecznych subprime, przyczyniło się do zwiększenia ryzyka w systemie finansowym. Skomplikowane strukturyzowane instrumenty oparte na CDS sprawiły, że trudno było ocenić rzeczywisty poziom ryzyka i potencjalne straty, co doprowadziło do paniki i załamania na rynkach finansowych.
Regulacje dotyczące swapów ryzyka kredytowego po kryzysie
W następstwie kryzysu finansowego wprowadzono szereg regulacji mających na celu zwiększenie transparentności i ograniczenie ryzyka związanego z credit default swaps. Obejmują one obowiązek raportowania transakcji CDS do centralnych rejestrów, standaryzację umów CDS i wprowadzenie obowiązkowego clearingu transakcji przez centralnych kontrahentów (CCP). Celem tych regulacji jest zmniejszenie ryzyka systemowego i poprawa stabilności finansowej.
Zalety i wady stosowania CDS
Stosowanie credit default swaps ma zarówno zalety, jak i wady. Zaletą jest możliwość zabezpieczenia się przed ryzykiem kredytowym i spekulacji na zmianach w jakości kredytowej. Wady obejmują ryzyko kontrahenta (ryzyko, że sprzedający CDS nie będzie w stanie wypłacić odszkodowania), ryzyko płynności (trudności w znalezieniu kupca na CDS) i możliwość manipulacji cenami.
Różnice między CDS a innymi instrumentami pochodnymi
Chociaż credit default swap jest instrumentem pochodnym, różni się od innych instrumentów, takich jak kontrakty terminowe czy opcje. CDS skupia się wyłącznie na ryzyku kredytowym, podczas gdy inne instrumenty mogą być związane z różnymi rodzajami ryzyka, takimi jak ryzyko kursowe czy ryzyko stopy procentowej. Ponadto, wypłata w CDS następuje tylko w przypadku wystąpienia określonego zdarzenia kredytowego, a nie w oparciu o zmiany cen aktywów bazowych.
Dodaj komentarz